บางครั้งไม่พูดจะดีกว่า
เมื่อวันศุกร์กลับบ้านครับเพราะคิดว่าจะไปสมัครงาน แต่แค่ส่งใบสมัครเอง รู้งี้ไม่เสียเวลาจะดีกว่า แต่ก้ได้รู้เรื่องอะไรบางอย่าง คือบรรยากาสอันระอุที่บ้านเมื่อวันแม่นั่นเอง น้องสาวคือลูกของอา คนนึงถูกบ้านป้ากล่าวหาว่าเป็นมือแมวจิ๊กเงินของบ้านนั้นไป ทั้งๆที่หลักฐานไม่แน่ชัด กลับปักใจเชื่ออย่างมาก ผมก็ไม่รู้ว่าป้ากับลูกเป็นคนละเอียดมากเหลือเกินเศษสตางค์ยังจำได้ถี่ถ้วน ว่าหายไปเท่านู้นเท่านี้
เพราะผมเป็นคนไม่ละเอียดเลยไม่ได้สังเกตุบรรยากาศในบ้านวันนั้นว่ามันแหม่งๆได้ ถ้าป๋าไม่บอกผมเองก็คงไม่รู้เรื่องตลอดไป
แต่เสียความรู้สึกแทนน้องสาว และอามากเลย เพราะอาเห็นเป็นพี่น้อง แม้ว่าเรื่องของลูกที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ก็มาเล่าสู่กันฟัง แต่คิดดูสิคนที่เป็นญาติกันยังคิดลบได้ขนาดนี้ ตังค์ในเป๋าหายไปแค่ไม่กี่บาท ก็ไปโทษน้องซะแล้ว อย่าไปหวังกับคนอื่นเลย ผมไม่เข้าใจเหมือนกันแค่เศษสตางค์นิดเดียวหายไปแล้วก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหายจริงหรือเปล่า ใครเอาไปก็ไม่รู้ได้ พี่น้องกันยังเล่นซะแรงขนาดนี้ เสียความรู้สึกอย่างมาก
เดี๋ยวนี้บรรยากาศของครอบครัวเริ่มไม่สวยงามเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ตนเราพอแก่ตัวขึ้นจริงๆแล้วประสบการณ์ต่างๆน่าจะทำให้เรามองโลกได้ทะลุปรุโปร่งมากขึ้น น่าจะทำให้เราสุขุม และคิดอย่างมีเหตุผลมากขึ้น น่าจะเห็นใจคนอื่นมากขึ้นโดยเฉพาะเมื่อตัวเองได้ดิบได้ดีเหนือกว่าคนอื่นในหลายๆทาง แต่กลับไม่ใช่ คนหลายคนเมื่อตัวเองอยู่เหนือกว่าคนอื่น สิ่งดีๆที่มีอยู่กลับหายไปกลับกลายเป็น เห็นแก่ตัวมากขึ้น ทำร้ายคนอื่นมากขึ้น
ผมเองพยายามมากที่จะมองโลกแบบสวยๆ แต่เวลาเจอเหตุการณ์แบบนี้โลกที่มองมันก็สวยน้อยลง รุ้สึกหดหู่ใจมากขึ้น พยายามทำใจให้ชอบครอบครัวของป้า แต่ทุกวันนี้ผมเริ่มรู้สึกดีกับบ้านนี้น้อยลง ส่วนหนึ่งคงเพราะตัวผมเองผมคงอิจฉาความพรั่งพร้อมมั่งมีของพวกเขา และอีกประการหนึ่งพวกเขาเห็นแก่ตัว และไร้น้ำใจมากเป็นพิเศษ คนเราหลายคนก็แปลกเราทำบุญ ทำทาน เราสวดมนต์ เราไหว้พระ ปล่อยนก ปล่อยปลา แต่เราไม่สงเคราะห์คนในครอบครัว เราเห็นใจคนอื่น แต่เราไม่เห็นใจญาติพี่น้อง เราเห็นความผิดคนอื่น แต่เราไม่เห็นความผิดของคนที่เรารัก
ยิ่งพิมพ์ยิ่งเครียด จริงๆแล้วมันเป็นเรื่องของป้า กับอาแท้ๆ แต่เรากลับรู้สึกร้อนใจไม่รู้ทำไม คงเพราะผมชอบคิดอะไรนอกลู่นอกทางแบบน้องบ่อย แต่น้องมันก็โดนทำโทษบ่อยมั้งทำให้เรารู้สึกแบบนั้น แล้วก้คงสงสารตัวเองด้วยล่ะม้าง
เพราะผมเป็นคนไม่ละเอียดเลยไม่ได้สังเกตุบรรยากาศในบ้านวันนั้นว่ามันแหม่งๆได้ ถ้าป๋าไม่บอกผมเองก็คงไม่รู้เรื่องตลอดไป
แต่เสียความรู้สึกแทนน้องสาว และอามากเลย เพราะอาเห็นเป็นพี่น้อง แม้ว่าเรื่องของลูกที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ก็มาเล่าสู่กันฟัง แต่คิดดูสิคนที่เป็นญาติกันยังคิดลบได้ขนาดนี้ ตังค์ในเป๋าหายไปแค่ไม่กี่บาท ก็ไปโทษน้องซะแล้ว อย่าไปหวังกับคนอื่นเลย ผมไม่เข้าใจเหมือนกันแค่เศษสตางค์นิดเดียวหายไปแล้วก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหายจริงหรือเปล่า ใครเอาไปก็ไม่รู้ได้ พี่น้องกันยังเล่นซะแรงขนาดนี้ เสียความรู้สึกอย่างมาก
เดี๋ยวนี้บรรยากาศของครอบครัวเริ่มไม่สวยงามเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ตนเราพอแก่ตัวขึ้นจริงๆแล้วประสบการณ์ต่างๆน่าจะทำให้เรามองโลกได้ทะลุปรุโปร่งมากขึ้น น่าจะทำให้เราสุขุม และคิดอย่างมีเหตุผลมากขึ้น น่าจะเห็นใจคนอื่นมากขึ้นโดยเฉพาะเมื่อตัวเองได้ดิบได้ดีเหนือกว่าคนอื่นในหลายๆทาง แต่กลับไม่ใช่ คนหลายคนเมื่อตัวเองอยู่เหนือกว่าคนอื่น สิ่งดีๆที่มีอยู่กลับหายไปกลับกลายเป็น เห็นแก่ตัวมากขึ้น ทำร้ายคนอื่นมากขึ้น
ผมเองพยายามมากที่จะมองโลกแบบสวยๆ แต่เวลาเจอเหตุการณ์แบบนี้โลกที่มองมันก็สวยน้อยลง รุ้สึกหดหู่ใจมากขึ้น พยายามทำใจให้ชอบครอบครัวของป้า แต่ทุกวันนี้ผมเริ่มรู้สึกดีกับบ้านนี้น้อยลง ส่วนหนึ่งคงเพราะตัวผมเองผมคงอิจฉาความพรั่งพร้อมมั่งมีของพวกเขา และอีกประการหนึ่งพวกเขาเห็นแก่ตัว และไร้น้ำใจมากเป็นพิเศษ คนเราหลายคนก็แปลกเราทำบุญ ทำทาน เราสวดมนต์ เราไหว้พระ ปล่อยนก ปล่อยปลา แต่เราไม่สงเคราะห์คนในครอบครัว เราเห็นใจคนอื่น แต่เราไม่เห็นใจญาติพี่น้อง เราเห็นความผิดคนอื่น แต่เราไม่เห็นความผิดของคนที่เรารัก
ยิ่งพิมพ์ยิ่งเครียด จริงๆแล้วมันเป็นเรื่องของป้า กับอาแท้ๆ แต่เรากลับรู้สึกร้อนใจไม่รู้ทำไม คงเพราะผมชอบคิดอะไรนอกลู่นอกทางแบบน้องบ่อย แต่น้องมันก็โดนทำโทษบ่อยมั้งทำให้เรารู้สึกแบบนั้น แล้วก้คงสงสารตัวเองด้วยล่ะม้าง
0 Response to "บางครั้งไม่พูดจะดีกว่า"
แสดงความคิดเห็น